من خیلی خوشبختم...

من خیلی خوشبختم؛ چون همسری دارم که هروقت دلم گرفته، شکستی خوردم یا از چیزی ناراحتم، واسم کوهه امیده و به اندازه ی ساعتها واسه امید دادن بهم حرف داره؛ شده یک ساعت کامل برام حرف بزنه و نه خسته بشه و نه حرفاش تکراری...

وقتی دستامو گرفتی و تو چشمای من ذل زدی و گفتی: هیچ چیزه دنیا _و دوباره تکرار کردی هیچ چیزه دنیا _ ارزشه ناراحتی که هیچی، خوش نبودنه تو رو نداره، بی ارزش بودنه همه ی دنیا رو در مقابله عشقی که به تو دارم، "دوباره" با تک تکه سلول های بدنم حس کردم...

من به داشتنت افتخار میکنم و هر چقدر که خدا رو واسه این شکر کنم، بازم کمه... خیلی کم!